Terapia poznawczo-behawioralna to forma terapii, w której objawy psychopatologiczne i wynikające z nich dysfunkcjonalne zachowania i emocje jednostki można wyjaśnić odwołując się do pośredniej roli procesów poznawczych wykształcanych m.in. na podstawie teorii uczenia się.

Celem terapii jest poprawa jakości życia pacjenta, który osiąga się przy udziale modyfikacji zachowań i sposobu myślenia. Integralnymi cechami terapii poznawczo-behawioralnej są: oparcie na współpracy między terapeutą a pacjentem, zorientowanie na rozwiązanie problemu, skupienie na teraźniejszości, ograniczenie w czasie oraz stosowanie odpowiednich technik terapeutycznych.

Terapia poznawcza bazuje na modelach teoretycznych i wynikających z nich protokołach terapeutycznych. Na podstawie modelu poznawczego konkretnego zaburzenia buduje się zindywidualizowaną konceptualizację przypadku pacjenta uwzględniającą jego zgłaszany problem. Następnie na tej podstawie wyznaczane są cele terapii realizowane za pomocą odpowiednio dobranych protokołów terapeutycznych.